Οι Βραζιλιάνοι υποκλίνονται σε Αγιωργίτικο, Μοσχοφίλερο , Μαστίχα και Ούζο!
Sao Paulo. Ιούνιος 2013. Ταξίδι σε διεθνή έκθεση. Ένα ταξίδι μακρινό, σε μια αγορά μεγάλη και δύσκολη στη διείσδυση , με τους δικούς της κανόνες και γευστική κουλτούρα.
Εκπροσωπώντας δύο εξαιρετικούς παραγωγούς, το Κτήμα Λαντίδη από τη Νεμέα και το Αποστακτήριο Στουπάκη από τη Χίο, η ευθύνη ήταν μεγάλη και η προετοιμασία που έγινε ιδιαίτερα προσεκτική.
Οι προσδοκίες επίσης μεγάλες αν και κρυφές, προσπαθώντας να κρατήσουμε χαμηλούς τόνους.
Το πρώτο θετικό σημάδι πως θα έχουμε καλή συνέχεια, ήταν η βράβευση για δεκαπέντε προϊόντα, ανάμεσα σε όλα της διεθνούς έκθεσης, ως προς την καινοτομία, την ποιότητα και την εμφάνιση. Τα δύο ήταν Ελληνικά και μάλιστα από την Χίο, η Mαστίχα Homericon που εκπροσωπούσα και το άλλο το γλυκό κουταλιού της Εταιρίας Μαρίνος Κοράκης!
Η συνέχεια, καταπληκτική! Οι επισκέπτες ήταν επαγγελματίες στη πλειονότητα, sommelier, δημοσιογράφοι οίνου, οινόφιλοι, εστιάτορες, χονδρέμποροι κλπ.
Την πρώτη έκπληξη, πως η Ελλάδα παράγει τόσο ποιοτικά προϊόντα, διαδέχεται η αποδοχή και η επιβράβευση μέσα από συμφωνίες που επήλθαν.
Η αρωματική παλέτα και η φρεσκάδα του Μοσχοφίλερου, τα πλούσια και πολύπλοκα αρώματα του γεμάτου και ισορροπημένου Αγιωργίτικου του Κτήματος Λαντίδη, εκστασίασαν το Βραζιλιάνικο κοινό που έως τώρα νόμιζε πως η Ελλάδα παράγει μόνο Ρετσίνα..
Η σπάνια μοναδικότητα της γεύσης της Μαστίχας Homericon όπως και του Ούζου Στουπάκης που παράγεται από εξαιρετικής ποιότητας πρώτη ύλη του γλυκάνισου Χίου, άφησαν άφωνους τους επισκέπτες που δοκίμασαν άγνωστες έως τώρα γι αυτούς γεύσεις.
Τα συμπεράσματα ; Ο τολμών νικά! Επίσης, πως η Ελλάδα βρίσκεται στη καλύτερη της στιγμή από πλευράς ποιότητας, τεχνογνωσίας και εικόνας των προϊόντων της. Πως υπάρχει γενικότερα μια εξωστρέφεια και αυτό είναι θετικό.
Θα ήθελα εδώ βέβαια να επισημάνω (επαγγελματικά) και τον εξής κίνδυνο. Ο ενθουσιασμός που επικρατεί ως προς τις εξαγωγές μπορεί να αποβεί επικίνδυνος! Το είχε επισημάνει πρόσφατα σε σεμινάριο περί εξαγωγών, ο διακεκριμένος οικονομολόγος Θωμάς Πλάτων, πως θα καταστραφούν επαγγελματίες εάν οι προσπάθειες τους δεν γίνουν συντονισμένα, με πλάνο και από αυτούς που γνωρίζουν καλά το αντικείμενο..
Ίσως του χρόνου θα θέλουν να επισκεφθούν τη Βραζιλία αρκετοί Έλληνες λόγω Mundial. Η χώρα γενικότερα είναι τεράστια, χαοτική, 200000000 κάτοικοι, θα έλεγα πως κάλλιστα θα μπορούσε να είχε το όνομα Ηνωμένες Πολιτείες της Βραζιλίας!
Οι αποστάσεις, η γεωμορφία και το κλίμα αλλάζει σημαντικά από το βορρά έως το νότο που η απόσταση είναι σχεδόν 8000 χιλιόμετρα. Αυτό σημαίνει τουλάχιστον ένα δεκαπενθήμερο πακέτο για να καλυφθεί σωστά το ταξίδι.
Το Sao Paulo το οποίο επισκέφθηκα, είναι μια τεράστια μεγαλούπολη 20000000 κατοίκων, που θύμιζε σε κάποια σημεία τη Νέα Υόρκη. Μεγάλα εμπορικά κέντρα, πανύψηλα κτήρια, τεράστιοι δρόμοι, εγκληματικότητα. Σουρεαλιστική η εικόνα με τα «μποτιλιαρισμένα» ιδιωτικά ελικόπτερα στον ουρανό και τις φαβέλες στα περίχωρα. Με λίγα λόγια, το Sao Paulo δεν είναι ο ορισμός της Βραζιλίας που έχουμε στο νου μας.
Οι Βραζιλιάνοι; Νομίζω προσωπικά πως το una fatsa una razza ισχύει σε σχέση μαζί μας πιο πολύ, παρά με τους φίλους μας Ιταλούς!
Χαλαροί, ανοιχτοί, χαίρονται και απολαμβάνουν τη ζωή, τη μουσική, το καλό φαγητό.. Ταπεραμέντο, εκφράσεις και χειρονομίες «δικές μας»! Καλό κλίμα εν όψει Mundial και Ολυμπιακών αγώνων αλλά γενικότερα αισθάνεσαι τη κακοδιαχείριση και τη διαφθορά, που φοβάμαι πως κάποτε θα σκάσει σαν φούσκα..(κάτι μας θυμίζει..)
Αγαπούν ιδιαίτερα την Ελλάδα και την κουλτούρα μας, αρκετοί μάλιστα είχανε επισκεφτεί την χώρα μας και το όνειρο τους γενικά, είναι το ταξίδι τους εδώ!
Το φαγητό τους. Πλούσιο και ποικίλο, στηρίζεται κατά βάση στο βοδινό κρέας, αλλά με πολλά λαχανικά όμοια με τα δικά μας, αρκετά όσπρια και πολλά, πάρα πολλά φρούτα με κορυφαίο για εμένα το mango!!
Μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε οπωσδήποτε το Fogo De Chao, ένα Brazilian Steakhaouse (Shurrascaria στη Πορτογαλική γλώσσα)με απίστευτη κουζίνα και εξαιρετικό service, βασισμένη, εννοείται στο βοδινό Angus. Πανδαισία γεύσης!! Μην ξεχάσω να αναφέρω πως το δείπνο ξεκινάει και κλείνει συνήθως με caipirinha αυθεντική! Στην Ελλάδα έχουμε εξαιρετικό ψάρι, κρεατικά, με κορυφαίο το αρνί ,αλλά στη Βραζιλία όταν μιλάνε για κρέας, εννοούνε μόνο το βοδινό! Ξεχνάς το κακοταϊσμένο με αλεσμένες τροφές Ευρωπαϊκό κρέας, χάρτινο σε γεύση και υφή. Εξαιρετικής ποιότητας, απίστευτα και όσο πρέπει ψημένο, γεμάτο αρώματα και χυμούς, παρασυρόμασταν κάθε βράδυ σε κανονική γευσιγνωσία κρέατος, αλά οίνου!
Η διαδικασία του service μοναδική. Τα διαφορετικά είδη κρέατος διαδέχονται το ένα το άλλο. Κορυφαίο όλων το Picanha όπως και το Alacatra, το Ponta de Aguhla και το Cupim I Hump.Σίγουρα κολάζουν και χορτοφάγους!
Ένα ταξίδι λοιπόν, που από γευσιγνωστικής πλευράς αξίζει πραγματικά να γίνει, εκτός των άλλων που έχουν να κάνουν με την Ιστορία, την κουλτούρα τους κλπ, που δυστυχώς λόγω του επαγγελματικού περιεχομένου του ταξιδιού μου, δεν πρόλαβα να αφουγκραστώ.
Ελλάδα, Βραζιλία, συμμαχία λοιπόν!
